Çalışma İslam hukukunun çevre ve toplumların sahip olduğu tabi kay-nakları koruma konusunda öngördüğü düzenlemelerin fıkhi ve iktisadi boyutunu açıklamayı hedef almaktadır. Araştırmamız esnasında inceledeğimiz temel dini metinler ve bunlar arasında yaptığımız karşılaştırmalar bize İslam hukukunun çevreyi ve tabi kaynakları koruma ve geliştirmeye yönelik düzenlemelere sahip olduğunu ortaya koymaktadır. Bu çalışma gösteriyor ki İslam'ın ilkeleri ve şeriat çevreye önem vermeye, özen göstermeye, tüketimde orta yolu gözetmeye ve israf yapmamaya davet etmektedir. Aynı şekilde kalkınmaya ve yeryüzünü imar etmeye ve ekonomik yararlarını gerçekleştirecek (...) şekilde ümmetin kaynaklarını korumaya da davet etmektedir. (shrink)

Bu araştırma hicri birinci asrın ilk yarısında varlık gösteren Basra’nın, fıkhıyla meşhur bazı sahâbîlere ev sahipliği yapmasına rağmen hadis ve fıkıh ilimlerinde, aynı dönemde öne çıkan Kûfe’den geri kalmasının muhtemel sebeplerine odaklanmaktadır. Söz konusu sahâbe arasında öne çıkanlar, Basra’da on iki sene ikamet etmiş olan Ebû Musa el-Eş’arî ve dört sene bulunan İbn Abbas’tır. Mezkûr iki sahâbenin fıkhî müktesabatlarının yanında çok sayıda hadis rivayetine sahip olduğu da bilinmektedir. Ancak buna rağmen her ikisinin de İbn Mes‘ûd’un, Kûfe’de yaptığı etkiyi gösterdikleri söylenemez. (...) Araştırmada, Basra’da meskûn bulunan sahâbeyle ilgili rivayetlerin tahlil ve değerlendirmesine dayalı bir yöntem takip edilmiş olup, özellikle sahâbe ile tâbiînin ilmî ilişkilerine yoğunlaşılmıştır. Bununla beraber coğrafya ve kuruluş bakımından benzerlik gösteren Kûfe şehrindeki sahâbenin ilmî etkisi ve tâbiîn neslinin faaliyetleri bakımından bir takım karşılaştırmalarda bulunulmaktadır. Makalenin, konu hakkında öngördüğü birinci ihtimal, söz konusu sahâbîlerin ordugâh şehrinde yaşamanın gereği olarak fetihlerle meşgul olmalarıdır. Bu sonuç ilk olarak Ebû Musa el-Eş’arî’nin sireti üzerine yapılan incelemelerde ortaya çıkmıştır. Söz konusu ilmî gecikmeye sebep olan ikinci ihtimalin ise bahsi geçen sahâbenin ilimlerini yaymak adına aktif davranmamaları olduğu söylenebilir. Bu durumda sahâbenin ilmî kişiliklerinin önemli bir rol oynadığı düşünülmektedir. Diğer bir ihtimal, Basra’daki tâbiîn neslinin, sahâbeden ilim alma hususunda sarfettikleri çabanın, Kûfelilere kıyasla daha az olmasıdır. Bahsi geçen durumda Basra’nın bedevî kabile yapısının önemli bir etkili olduğu düşünülmektedir. Konuyla ilgili zikredilebilecek son ihtimal ise ilmî yapının teşekkül etmeye başladığı süreçte vuku bulan fitne ve karışıklıklardır. Nitekim bir müddet valilik görevini yürüten İbn Abbas’ın, bu süre zarfında ilim ve eğitim faaliyetleriyle ilgilenemediği görülür. Özetle araştırmanın ulaştığı en önemli sonuç; Basra’nın hicri birinci asrın ilk yarısında, İbn Mes’ûd tarafından kurulan Kûfe’ye kıyasla hadis ve fıkıh ilimlerinde gelişmiş bir şehir olmadığıdır. (shrink)

Bu çalışma hicrî birinci asrın ikinci yarısında Basra’da hadis ve fıkıh sahasındaki ilmî hareketliliği konu edinir. İlgili dönemde, orada yaşayan sahâbenin en meşhuru ve Hz. Peygamber’le en uzun süre birlikteliğe sahip olması hasebiyle, Enes b. Mâlik’in Basra’daki etkisi özel olarak ele alınır. Bu amaçla Enes b. Mâlik’le ilgili birçok rivayet tahlil edilir ve onun hem Basra’da hem de diğer şehirlerde yaşayan sahâbe ve tâbiûnla arasındaki ilmî ilişkileri üzerinde durulur. Çalışma mezkûr zaman diliminde Basra’da hadis faaliyetlerinin fazla, fıkıh faaliyetlerinin ise az (...) olduğunun tezahürlerini gösterir. Enes’in öğrencileri üzerindeki etkisi; öğrencilerinin fakih mi yoksa muhaddis mi olduğu araştırılır. Enes’in tabiûnla ilişkileri, kendisine yapılan rihleler, başka şehirlerde yaşayan fakih tabiûnun ondan rivayeti, İbn Ebî Şeybe’nin Musannef’i çerçevesinde onun fıkhî şahsiyeti ve başka meseleler incelenir. Böylece onun fıkhî melekesinin İbn Abbas ve İbn Ömer’le aynı derecede olmadığı ve benzer şekilde Basra’nın sahabenin fakihlerinden tabiûnun fakihlerine nakledilen “amel-i mütevâres”e önem veren Medine ve Kufe gibi bir fıkıh şehri olmadığı sonucuna ulaşılır. Basra, müksirûndan olan sahabî Enes b. Malik sayesinde hadislerin rivayetine, yayılmasına ve onlarla amel edilmesine önem verilen bir şehirdi. Ancak bu hadislerin yayılması aynı dönemde Mekke’de İbn Abbas’ın faaliyetleri ile kıyaslanabilecek bir fıkhî faaliyeti de beraberinde getirmedi. Dolayısıyla Basra sahabe döneminde fıkıh ilmî açısından geri kalırken hadis sahasında hareketliydi. Bu nedenle ona fıkıh ve “amel-i mütevâres” değil rivayet şehri denilmesini hak etmektedir. (shrink)

Bu çalışma, Suyûtî’nin el-İtkân fî ulûmi’l-Kur’ân isimli kitabının birinci türüyle ilgili bir incelemedir. Bu başlık nüzul zamanı ve mekânı ile ilgili Kur’ân ayetlerinin taksimi konusunda söylenen sözlerin tahlilini içermektedir. Ebu’l-Kâsım el-Hasan b. Muhammed en-Nisabûrî bu türleri et-Tenbîh 'alâ fadl-i ulûmi’l-Kur’ân isimli kitabında 25 türe ayırmıştır. Bu türlerin, Kur’ân ilimlerinin en üstünü ve tefsir ilmine başlamak için şart olduğunu ifade etmiştir. Suyûtî, İtkânı’nda bu türlerin çoğunu müstakil başlıklar altında ele alarak bu görüşe katılmıştır. Bu durum bazı âlimlerin çekingen kaldığı diğer bazılarının (...) abartı ve aşırılık olarak nitelediği, bir kısmının da şüpheye kapı araladığını belirttikleri bir husustur. Bu şüphelerin en önemlilerinden birisi de Kur’ân’ın tarihselliği söylemidir. Zira Mekkî ve Medenî konusunda aktarılanlar, pek çok müsteşrik ve modernistin Kur’ân’ın bütün zaman ve mekânlar için geçerli olmasını reddetmelerinde onların imdadına yetişmiştir. İşte bu araştırma konuyla ilgili en önemli görüş ve söylemlerin problemlerini gidererek çözüm yollarını ortaya koyan bir analiz ve tartışmadır. Ayrıca bu araştırma şüphe yollarının kapatılmasına katkı sağlayacak, Mekkî ve Medenî konusunda geniş bir bakışı açısı sunacaktır. (shrink)

Ahmed b. Hanbel, vefatıyla neticelenen hastalığı esnasında oğlu Abdullah’tan, şu hadisin el-Müsned’inden çıkartılmasını istemiştir: “Allah Rasûlü ‘Ümmetimi Kureyş’ten şu grup helâk edecek’ buyurunca oradakiler ‘(bu durumda) bize neyi emredersin?’ diye sordular. O da ‘İnsanlar onlardan uzak durup ayrılsalar!’ cevabını verdi”. Ahmed b. Hanbel bu hadisin, diğer rivayetlerle çeliştiğini düşünmektedir. Oğlu Abdullah’a göre bu hadisin çeliştiği rivayetler, Hz. Peygamber’in idarecilere itaat etmeyi ve onlardan kaynaklanan yanlışlara karşı sabırlı olmayı emrettiği haberlerdir. Ahmed b. Hanbel’in tavrı ve bunun sebebi esasen açık ve net (...) gibi görünmektedir. Buna rağmen daha sonra gelen ilim adamları, onun bu tavrı ile ilgili farklı değerlendirmeler yapmışlardır. Bu değerlendirmelerden birine göre İmam’ın tavrı, kendi açıklamasında da dikkat çektiği üzere hadisin şaz olması yani halkın idarecilerle ilişkilerini düzenleyen diğer rivayetlerle çelişmesidir. Bu bakış açısı, İmam’ın açıklamasıyla uyum içinde olmasına ilaveten aynı hadisin Buharî ve Müslim gibi meşhur muhaddisler tarafından nakledilmesi açısından da önemlidir. Zira bu yorumun ulaştığı sonuca göre Buharî ve Müslim’in sadece sahih olan hadisler ihtiva ettikleri iddiasıyla takdim ettiği el-Câmi‘u’s-sahîh isimli eserlerinde, bu şarta uymayan rivayetler de bulunabilmektedir. Bununla birlikte söz konusu hadisin hem sened hem de metni üzerinde yapılan incelemeler şaz iddiasının doğru olamayacağını göstermektedir. Nitekim hadisi nakleden dört ravinin tamamı, içinde Ahmed b. Hanbel’in de bulunduğu münekkitler tarafından güvenilir bulunmuştur. Nitekim İmam, el-Müsned’inde bu ravilerin çok miktarda hadisine yer vermektedir. Hadisin metin açısından da şaz olmadığını söylemek mümkündür. Zira metnin birinci cümlesi olan “Ümmetimin helâki Kureyş’in elinden olacak” şeklindeki tespiti, farklı onlarca hadiste görebilmek mümkündür. Bu hadislerden pek çoğu el-Müsned’de bizzat Ahmed b. Hanbel tarafından da nakledilmiştir. Şaz addedilen kısmın “İnsanlar onlardan uzak dursalar” şeklindeki ikinci cümle olması da pek muhtemel görünmemektedir. Zira zalim idarecilere karşı bundan çok daha şiddetli tepkileri emreden hadislerden onlarcası yine bizzat Ahmed b. Hanbel tarafından nakledilmiş durumdadır. Ahmed b. Hanbel’in, bu hadisi kitabından çıkarmak istemesinin sebebi bağlamında ortaya atılan ikinci iddiaya göre İmam, dönemin yönetimiyle iyi geçinmek amacıyla böyle bir talepte bulunmuştur. Zira bu dönemde Abbasî iktidarı, hadisçileri büyük bir sıkıntıya sokan Mihne sürecine son vermiş, ulemaya karşı yumuşama politikası gütmeye başlamıştır. Ahmed b. Hanbel de yönetimin bu uzlaşma arzusuna olumlu cevap vermiş ve bu çerçevede idareciye karşı sergilenecek sert tutuma işaret eden hadisleri kitabından çıkarmak istemiştir. Fakat bu iddia da yaşadığı dönemde iktidara karşı takındığı tavır sayesinde toplum önderi haline gelmiş Ahmed b. Hanbel gibi bir şahsiyetle uyuşmaz. Zira o idareci ve toplum arasındaki ilişkilerin keyfiyeti ve sıhhati konusunda gerek tavsiyeleri gerekse fiilî tatbikatı ile örnek ve simge haline gelmiştir. Hayatını Hz. Peygamber’in mirası olan hadisleri nakletmeye ve doğru anlaşılmasına hasreden böyle bir şahsiyetin, sırf iktidarla iyi geçinmek adına, sened ve metin itibariyle usûl problemi olmayan rivayetleri el-Müsned’den çıkartılması emrini vermesi çok da doğru görünmemektedir. Bu konuda yapılan üçüncü yoruma göre Ahmed b. Hanbel’in bu hadise yönelik tavrı, manasının istismara müsait olmasıdır. Nitekim İmam’ın bizzat kendisi, ehl-i bid‘attan bazılarının bu hadisi delil getirip iktidara karşı toplumda ayrımcılık yaratacak davranışlara yöneldiğini söylemiştir. Elimizde bu son yorumu güçlendiren başka veriler de vardır. Nitekim o aynı tavrı, iktidara karşı silahlı mücadeleyi emreden başka hadisler hakkında da göstermiş; bunların kitabından çıkartılmasını istemiştir. Bu tavrından anlaşıldığına göre Ahmed b. Hanbel, zalim idareciye karşı, toplumda kargaşa ve fesada sebep olacak fiilî ve silahlı mücadeleye kalkışılmasını istememektedir. Öyleyse denilebilir ki İmam’ın söz konusu hadisle ilgili tavrı, hadisin özellikle “insanların böyle idarecilerden uzak durması” yönündeki ikinci cümle ile ilgilidir. Zira İmam’ın yaşadığı dönemde Mutezile ve Haricîler gibi bazı gruplar böyle hadisleri delil getirerek toplumda tefrikaya sebebiyet vermişlerdir. Bunu bilen ve bizzat gören İmam, böyle grupların toplumsal birlik karşıtı amaçlarına alet edilebilir düşüncesiyle idarecilere karşı “uzak durmaya çalışmak” gibi basit gibi görünen tepkilere yer veren hadislerin bile kitabından çıkarılmasını istemiştir. Sonuç olarak ifade etmek gerekirse onun bu hadis hakkındaki “diğer rivayetlerle çelişiyor” şeklindeki tavrını, “Müsned’imde oluşturmaya çalıştığım ideal idareci-toplum ilişkisi ile çelişiyor” şeklinde anlamak gerekecektir. (shrink)

Fas Ahvâl-i Şahsiyye Kanunu üzerinde 2004 yılında yapılan reformlarla birlikte Fas Aile Kanunu (Müdevveneh), İslam dünyasındaki en eşitlikçi kanunlardan biri olarak kabul edilmektedir. Söz konusu reformlar, Fas'ta onlarca yıldır devam eden uzun soluklu kamuoyu tartışmalarının bir ürünü olarak ortaya çıkmıştır. Ahmed el-Hamlîşî 1980'lerin başından itibaren bu tartışmalara aktif olarak katılmış ve Ahvâl-i Şahsiyye Kanunu'nun yoruma açık insan yapımı bir kanun olduğunu ve revizyonunun ictihad yoluyla yapılması gerektiğini savunmuştur. Kral 6. Muhammed tahta çıktıktan kısa bir süre sonra, 2001 yılında, Fas Ahvâl-i (...) Şahsiyye Kanunu'nda reform yapmak üzere Kraliyet Danışma Komisyonu'nu oluşturdu. Kral 6. Muhammed komisyonu, Şeriat'ın temel hedeflerini (makâsıdü'ş-Şeria) gözeterek ve aynı zamanda ictihad yoluyla zamanın ve toplumun ihtiyaçlarına cevap vererek Ahvâl-i Şahsiyye Kanunu’nda önemli değişiklikler yapmakla görevlendirdi. Bununla birlikte, komisyon üyelerini kamu yararını göz önünde bulundurmaya ve önerilen her türlü değişiklikte uzlaşma ve ılımlılık için çaba göstermeye teşvik etti. Komisyon üyeleri önerilen değişiklikler üzerinde yaklaşık iki buçuk yıl çalıştı ancak birçok konuda uzlaşmaya varamadı. Bu bağlamda, üyelerin komisyon içinde oluşan iki ana gruptan reformist ve gelenekçilerden birine, az ya da çok, meylettiği söylenebilir. Ahmed el-Hamlîşî, Kraliyet Danışma Komisyonu'nun üyelerinden biriydi. Komisyon üyeleri arasında reformist grubun değişiklik tekliflerini destekleyen ama aynı zamanda bunu gelenekçilerin benimsediği dili kullanarak yapan etkili ve önemli bir isim oldu. Nitekim, el-Hamlîşî İslam hukuku çerçevesi içinde kalan eleştirel ama ılımlı görüşleriyle aile hukukunun reformunu talep eden gruplar için bir referans noktası haline geldi. Bu çalışmada, Ahmed el-Hamlîşî’nin fıkhi temellendirme ve delillendirme açısından Fas 2004 aile hukuku reformlarının arkasındaki isim olduğu savunulmaktadır. Veri analizi yönteminin uygulandığı bu çalışmada, öncelikli olarak Hamlîşî'nin eserleri, çeşitli mecralardaki mülakatları ve konuşmaları kullanılmıştır. Hamlîşî’nin anlayışındaki farklılık ve benzerlikleri ortaya çıkarmak için literatüre başvurulmuş ve benzer görüşlerle karşılaştırmalar yapılmıştır. Fas Ahvâl-i Şahsiyye Kanunu’nun reformuna dair kısa bir arka plan açıklamasının ardından bu makale, Hamlîşî'nin metin ve bağlam arasındaki arabulucu rolünü, aile hukuku reformları tartışmasındaki yerini ve dolayısıyla Şeriat-devlet ilişkileri konusundaki duruşunu incelemektedir. Daha sonra, ictihad kapısının kapanması meselesi, müctehid olabilmenin şartları, müctehidin nitelikleri ve Kraliyet Danışma Komisyonu tarafından uygulandığı şekliyle kolektif ictihad türü (cemâʿî ictihad) hakkındaki görüşlerine atıfla Hamlîşî’nin ictihad anlayışına odaklanılmaktadır. Son olarak, Hamlîşî'nin akıl yürütme yöntemi ve ortaya koyduğu gerekçeler aile hukuku ile ilgili meseleler örnekliğinde gösterilmektedir. (shrink)

The aim of present paper is to introduce the concept of ‘expressive perception’ in Ernst Cassirer’s philosophical mythology. Having Cited Dorothy Emmet’s methodological objection, the author, by recalling Kantian aspect of Cassirer’s thought and referring to the concept of ‘expressive perception’, would make an attempt to reply on his part: according to Cassirer, this level of perceptive experience is the origin of the mythical form of thinking as a whole and, at the same time, is the original and irreducible altogether. (...) Thus, taking ‘mythical thought’ as an independent form of thinking, beside the ‘critical-empirical’ form of thinking, is, for one thing, completely cogent; for another, due to its dependency upon expressive form of perception, mythical thought would never be quite omitted, rather, keep living latently beneath the skin of mental life. In addition, author explains how much Cassirer owes, regarding to the concept of ‘expressive form of perception’, to Max Scheler. Avoiding to elaborate on Scheler’s detailed argument, Cassirer relies strongly on the consequences Scheler draws from his considerations in his work ‘Wesen und Formen der Sympathie’. Restating Scheler’s argument briefly should help in understanding Cassirer’s idea. (shrink)

This article proposes an analysis of changes implemented during Malaysia's Prime Minister Abdullah Ahmad Badawi's administration (20032003), which displayed bias against changes and introduced schemes to justify the systems it upheld. Transmutations wrought during Abdullah's tenure may have been neither substantial nor totalizing, but within the conservative paradigm which had long gripped national politics, Abdullah's deviations were significant nevertheless.

Les etudes sur Averroes (1126-1198) ont porte jusqu'ici, pour l'essentiel, soit sur un aspect de sa psychologie philosophique, soit sur sa doctrine politique. Le premier type d'etudes se situe dans le prolongement de la reception medievale latine d'Averroes, caracterisee par les controverses suscitees par sa noetique. Le second reflete un courant de la recherche qui a domine l'histoire recente de la philosophie arabe et qui a mis l'accent sur l'etude des rapports entre religion et philosophie. Sans negliger ces deux orientations, (...) ce volume, qui rassemble des contributions de specialistes mondialement reconnus d'Averroes, cherche ... donner une vision plus globale de cet auteur en etudiant toutes les facettes de son oeuvre. Il vise aussi ... reequilibrer l'approche de sa pensee, en insistant sur des aspects peu etudies de celle-ci et qui relevent de la logique, de la philosophie naturelle, de la medecine ou de la methodologie juridique. Les etudes ici rassemblees contribuent ainsi ... jeter une lumiere neuve sur cette figure marquante de la pensee universelle. Les etudes sur Averroes (1126-1198) ont porte jusqu'ici, pour l'essentiel, soit sur un aspect de sa psychologie philosophique, soit sur sa doctrine politique. Le premier type d'etudes se situe dans le prolongement de la reception medievale latine d'Averroes, caracterisee par les controverses suscitees par sa noetique. Le second reflete un courant de la recherche qui a domine l'histoire recente de la philosophie arabe et qui a mis l'accent sur l'etude des rapports entre religion et philosophie. Sans negliger ces deux orientations, ce volume, qui rassemble des contributions de specialistes mondialement reconnus d'Averroes, cherche ... donner une vision plus globale de cet auteur en etudiant toutes les facettes de son oeuvre. Il vise aussi ... reequilibrer l'approche de sa pensee, en insistant sur des aspects peu etudies de celle-ci et qui relevent de la logique, de la philosophie naturelle, de la medecine ou de la methodologie juridique. Les etudes ici rassemblees contribuent ainsi ... jeter une lumiere neuve sur cette figure marquante de la pensee universelle. (shrink)

After some conceptual elaboration on the topic of the Dialogue among Civilizations, this article will give some examples of UNESCO’s contribution in this domain. DAC is intrinsically bound to the questions of identity and otherness through the role culture and civilization play in composing our identity. We forge our own identity through our culture; those who share this identity are insiders, and those who do not are outsiders. Some understandings of identity conclude in a lack of appreciation for the Others’ (...) identity, which is necessary to being a genuine partner in dialogue. At one extreme personal identity is not conceived as being subject to any changes during an individual’s lifetime; while at the other extreme, post-modernism perceives a person or a social group simply as a node in a network of relations. These definitions both suffer from the lack of a historical dimension and are based on a unitary conception of identity. The solution, as the reality of history also demonstrates, comes with a pluralistic view of identity, which not only solves some theoretical issues but also forms the only framework within which the possibility of dialogue can be assured. The wonderful consequence will then be that if absolute identity does not exist, neither can absolute otherness. We should then search for the shared roots between different cultures. It was a common scientific and philosophical culture, for example, that united Avicenna in Iran with St. Thomas Aquinas in the West; a culture going back to the Greek and Hellenistic thinkers. Globality should be understood as a visionary search for the discovery of the common roots of different cultures, rather than the dominance of any one particular culture or value system. The ethnocentric concept of culture and history can then be overcome. A genuine dialogue comes with the soul’s particular willingness to “convert” itself, to expose and risk one’s own ideas and positions. It brings us the possibility of overcoming trans-cultural dissensus on whether a particular practice violates one or another human right. And as we know from Averroes, the human soul comes from a unified universal soul. Finally, there is an inter-conceptual linkage among cultural diversity, tangible and intangible cultural heritage, sustainable development, human rights and cultural rights. UNESCO, by preserving and protecting cultural heritage, safeguarding cultural diversity, and promoting dialogue among cultures and civilizations, is contributing to its axiomatic constitutional goals, namely the construction of the defenses of peace in the minds of people through moral and intellectual solidarity. (shrink)

What is the function of logic in al-Kindī's corpus? What kind of relation does it have with mathematics? This article tackles these questions by examining al-Kindī's theory of categories as it was presented in his epistle On the Number of Aristotle's Books, from which we can learn about his special attitude towards Aristotle theory of categories and his interpretation, as well. Al-Kindī treats the Categories as a logical book, but in a manner different from that of the classical Aristotelian tradition. (...) He ascribes a special status to the categories Quantity and Quality, whereas the rest of the categories are thought to be no more than different combinations of these two categories with the category Substance. The discussion will pay special attention to the function of the categories of Quantity and Quality as mediators between logic and mathematics. (shrink)

Aristotle Middle Commentary on the Topics, comparing them, where necessary, to the testimonies collected by Boethius in his De topicis differentiis. In addition we show that the Themistian classification of loci was taken up by Abt al-Badb al-mub al-mu al-Barak thus reveals himself to be closer than Averroes to the testimony of Boethius. This suggests the idea of a double redaction by Themistius of the classification of loci: one, more concentrated, comes from an introduction to the paraphrase of the central (...) books of the Topics, which may have inspired Averroes; the other, more extensive, which will have been part of an original work, and inspired the classifications of Boethius and of Abt al-Badī. (shrink)

The article examines Muhammad Asad’s epistemological ground, reflected in his works on the principle of Islamic governance and its basic constitution and foundational structure. In this regard, he formulated the constitutional ideas of the Islamic state, whose constitution contains the provision of Islamic law that practices and implements the norms and postulates of the Divine Writ. This idea was partly enshrined in some of Global South constitutional law, whose political establishment was formed in 1947. It essentially discussed Muhammad Asad’s political (...) ideas and their underlying philosophy as espoused in his works. The work was conducted using qualitative approaches to library research. The data were analyzed using descriptive, analytical, and comparative techniques. The finding shows that Muhammad Asad had formulated a comprehensive theoretical framework of the legal aspect of Islamic governance drawn up from the fundamental principle and doctrine of the sharia and its moral norms deriving from the Qur’anic and the sunnah bases while advocating democratic ideals and principles based on conventional practice and requirement of the modern context of the nation-state. (shrink)

This article studies Ibn al-Haytham’s treatment of the common notions from Euclid’s Elements (usually referred to today as the axioms). We argue that Ibn al-Haytham initiated a new approach with regard to these foundational statements, rejecting their qualification as innate, self-evident, or primary. We suggest that Ibn al-Haytham’s engagement with experimental science, especially optics, led him to revise the framing of Euclidean common notions in a way that would fit his experimental approach.

A part of chapter 1, Book II of the Physics of the Šif¯ ' is dedicated to the aristotelian definition of motion . The developments to which the treatment of this question gives rise are distinctive of the Avicennian style in his Physics . By assuming the notion of double entelechy, Avicenna is following the most classical exegetical tradition. However, by setting a correspondence between the double entelechy and the double notion of motion: 1) motion as an intermediary state, which (...) can be ascribed to a moving object at any instant of its trajectory, and 2) motion as a traversal of a given distance, which cannot be ascribed to the moving object, but at the end-point of its trajectory, Avicenna gives a new content to a lieu commun of the exegetical tradition. (shrink)

Through a critical engagement with Jeremy Waldron’s work, as well as the work of other writers, I offer an account of the relative scope of the morality of war, the laws of war, and war crimes. I propose an instrumentalist account of the laws of war, according to which the laws of war should help soldiers conform to the morality of war. The instrumentalist account supports Waldron’s conclusion that the laws of war justifiably prohibit attacks on civilians even if it (...) turns out that some civilians lack a moral right not to be killed. Importantly, the instrumentalist account also offers what Waldron thinks impossible: a non-consequentialist defense of the failure of the laws of war to prohibit the killing of nonthreatening combatants. Finally, I argue that new war crimes can be broader than the morality of war as well as established laws of war and that many of the arguments for defining war crimes more narrowly than either the morality of war or the laws of war are unconvincing. In all of these ways, I hope to carry forward Waldron’s project of exploring the relationship between law and morality in war. (shrink)

The adoption of halal practices in the food and beverage industry is crucial for ensuring compliance with Islamic principles and meeting the growing demand for halal products. This qualitative study explores the perspectives of food and beverage producers and halal authorities on the implementation of halal practices in supply chain management. Focus group discussions were conducted with nine industry participants under the auspices of the Indonesian Institute for the Study of Food, Drugs, and Cosmetics (LPPOM). The discussions aimed to identify (...) behaviors and actions in adopting halal practices based on personal perceptions. The focus group discussions were recorded, transcribed, and analyzed to identify patterns and classify ideas into categories. The findings reveal nine key indicators of halal practice adoption behavior, including purchasing halal raw materials, managing warehouse storage areas, maintaining personal hygiene, managing the cleanliness of facilities and equipment, controlling the sourcing of halal materials, controlling the production process, disseminating halal information, conducting internal audits, and managing financial transactions. The study highlights the importance of these practices in preventing contamination, ensuring strict production processes, promoting effective communication, and maintaining financial transparency. The insights gained from this exploratory research contribute to a deeper understanding of halal practice adoption behavior and support the development of conceptual models for halal supply chain management in the food and beverage industry. (shrink)

In lieu of an abstract, here is a brief excerpt of the content:Art in Social Studies: Exploring the World and Ourselves with RembrandtIftikhar Ahmad (bio)IntroductionRembrandt’s art lends itself as a fertile resource for teaching and learning social studies. His art not only captures the social studies themes relevant to the Dutch Golden Age, but it also offers a description of human relations transcending temporal and spatial frontiers. Rembrandt is an imaginative storyteller with a keen insight for minute details. His (...) narrative of the culture, society, economy, geography, and contemporary events of seventeenth-century Dutch life is as vivid and perceptive as a historian’s eloquent text. How people lived in community, how the city of Amsterdam functioned, how important religion was to people, how diverse and cosmopolitan the culture was, how interdependent the world was in the seventeenth century, and what the social and civic ideals of the Dutch people were during the Golden Age—Rembrandt’s paintings, etchings, and drawings neatly organize these and other social studies themes into visual messages. More importantly, our appreciation and interpretation of Rembrandt’s work helps us learn about not just Dutch society and culture of four hundred years ago but also about ourselves. The passion, emotions, conflicts, and inspirations of his subjects are essentially human and eternal, arousing empathy in every generation and cross-section of society. In this article I look at Rembrandt’s art for the purpose of teaching and learning social studies in our contemporary interdependent world—a world that is chronologically and geographically distant from the Dutch Golden Age but in many respects shares its enduring values, norms, ideals, pursuits, challenges, and possibilities. To do so, I employ a conceptual lens—the curriculum thematic strands of the National Council for the Social Studies (NCSS)—to examine Rembrandt’s art in order to explore life and make meaning of the story that is being told about the human condition, and to seek out its relevance to ourselves and [End Page 19] our world in the early twenty-first century. Although Rembrandt’s oeuvre is extensive, including the diverse genres of self-portraits, group portraits, drawings, etchings, landscapes, and religious themes, for our limited purpose I have selected only those works that, in my judgment, correspond with the following seven of the ten thematic curriculum strands of the NCSS:CultureTime, Continuity, and ChangePeople, Places, and EnvironmentIndividual Development and IdentityProduction, Distribution, and ConsumptionGlobal ConnectionsCivic Ideals and PracticesThese thematic curriculum strands are derived from the foundational disciplines of the social sciences and humanities such as anthropology, history, geography, sociology, political science, psychology, economics, philosophy, and law, but they are conceptually interrelated.1 For example, culture is a core concept in anthropology but it is also relevant to Time, Continuity, and Change, which is the main concept in the history discipline. Similarly, culture is relevant to the theme of People, Places, and Environment, which is the central focus of geography. More importantly, since social studies is about human experiences, there is a general consensus among the social studies educators that classroom teachers should draw content knowledge not just from the social sciences as mentioned here but from wide sources “to construct curricular experiences enabling students to actively relate new knowledge to existing understanding.”2 That is to say all fields of knowledge that are related to human civilization and that help in developing students’ skills in reflective thinking, decision making, and problem solving are relevant to social studies education. Those fields also include art. Rembrandt’s art is especially relevant because his themes are universal and the social, political, and economic contexts in which he created his work—globalization, individualism, and free enterprise—are more or less similar to our age.It needs to be mentioned that by looking at Rembrandt’s art from the social studies perspective it is not my intention to strip his work of its aesthetic scope and value. On the contrary, by looking at Rembrandt in the social studies classroom I seek to humanize social studies education itself. That [End Page 20] is to say I wish to step back from the conventional view of social studies to feel free from the bonds of traditionalism and discover, describe, analyze... (shrink)

This research aims to examine the Indonesian Ulema Council’s (MUI) fatwa strategy on COVID-19 vaccination booster, which employed religious narrations and laboratory test evidence to justify its arguments. Religious texts become ideological frames that are legitimate and effective in influencing the human senses. This study uses maqashid al-Qur’an as approach. Hence, the use of text of the Qur’an, hadith, and quotations from various ulema’s opinions elucidates the vaccination aim under Islamic law. Based on the MUI fatwa, the primary purpose of (...) the vaccinations is for the sake of national benefits, whereas, from the perspective of maqashid al-Qur’an, it mainly leads to the preservation of the Indonesian people’s life as a whole. The COVID-19 vaccination carried out in Indonesia is for curative purposes; consequently, this programme is classified into the daruriyah [urgent] category. The results revealed that religious authority plays a crucial role in persuading its adherents.Contribution: This research shows that interpreting the Qur’anic verses using the maqashid theory should also be integrated with a scientific approach for the benefit of humanity. (shrink)